data: 11.04.2022r

trasa wędrówki: Szlak niebieski.

PKS Kowary/Podgórze – szlak prowadzi podrzędną asfaltową drogą na Przełęcz Kowarską. Długość 2418 kroków/ 24 min.

 Przez przełęcz przechodzi droga między Kowarami a Kamienną Górą. Poniżej mamy drogę podrzędną do przejścia granicznego z Czechami na Przełęczy Okraj. Na przełęczy mamy też skrzyżowanie szlaków: żółty > Skalnik - przeł. Okraj i niebieski > Kowary - Jarkowice.

Na przełęczy Kowarskiej  prócz szosy mamy tylko plac postojowy. Na poboczu przy szlaki żółtym stoi krzyż pokutny oraz niedaleko kamień z wyrytą datą 1861. Jest to kamień upamiętniający budowę „ Drogi głodu”. Za codzienną pracę robotnik otrzymywał 1 bochen chleba i 60 fenigów. Budowa trwała w okresie nieurodzajów i upadku tkactwa w Prusach.

Pod Przełęczą Kowarską znajduje się kilometrowy tunel kolejowy na nieczynnej linii Jelenia Góra- Kowary - Kamienna Góra.

Następny mój punkt wycieczki to Rudnik.

  Poniżej opis z Wikipedii

 Droga Głodu (niem Alte Straße, Hunger Weg – historyczna nazwa drogi w Karkonoszach i Rudawach Janowickich, w województwie dolnośląskim, prowadząca z Kowar do Kamiennej Góry (według innych źródeł do Ogorzelca[1]) przez Przełęcz Kowarską.

Przebieg drogi Droga zaczyna się na wysokości około 500 m n.p.m. w Kowarach. W odcinku początkowym z Kowar do Podgórza (dzielnicy Kowar) droga łagodnie pnie się w górę wzdłuż doliny Jedlicy. Następnie prowadzi południowo-zachodnim zboczem Rudnika w kierunku Przełęczy Kowarskiej. Na odcinku tym, wynoszącym około 1100 m, droga pokonuje różnicę wysokości 127 m, następnie przechodzi przez Przełęcz Kowarską i opada w kierunku miejscowości Ogorzelec i dalej przez Szarocin, w kierunku wschodnim prowadzi do Kamiennej Góry. Obecnie odcinek dawnej Drogi Głodu od okolicy kamieniołomu amfibolitów w Ogorzelcu do Kamiennej Góry stanowi droga wojewódzka nr 367.

Historia drogi  Na początku drugiej połowy XIX wieku lata klęsk nieurodzajów oraz upadek tkactwa spowodowały, że ludność górskich wsi w rejonie Kowar dotknęła klęska braku pożywienia i głodu. Doszło do zamieszek, a po ich wygaśnięciu władze pruskie zainicjowały roboty polegające głównie na remontach i budowie nowych dróg. Były one rodzajem prac publicznych, które miały załagodzić problemy bezrobotnych i głodu. Z powodu dużej liczby chętnych ustalono, że każdy robotnik będzie otrzymywał bochenek chleba i 60 fenigów zapłaty dziennie. Jedną z nich była Droga Głodu, której budowę rozpoczęto w 1855 a ukończono w 1857 roku. W ciągu dwóch lat zbudowano bitą drogę, która swą nazwę zawdzięcza okresowi głodu. Droga Głodu spowodowała zwiększenie znaczenia przełęczy kosztem Starego Traktu Kamiennogórskiego.