data: 03.07.2022 słonecznie

trasa wędrówki:

 Przyjazd z mamą Piotrka, Piotrek i Alek.

Wyjazd z Kowar (Ja i Alek) 8.00 – Przyjazd do Raszowa i zwiedzanie kościoła. Najpierw wizyta w domu nr.6 pytamy pana o wejście do kościoła. Woła swoją żonę  - Pani otwiera nam kościół w Raszowie. Foto godz. 8:39- 8:49.

Wyjazd do Ciechanowic. Parkujemy koło wieży. Idziemy do pałacu. Przy parkingu podane są 3 numery telefonów do dyżyrujących opiekunów. Przychodzi pani która nas wpuszcza na teren ogrodów wokół pałacu i  zamyka za nami bramę.Robi to dlatego, żer nie ma wicej zwiedzających. Ogrody wokół pałacu są udostęnione od paru dni - opłata za wstęp -30 zł..PAŁAC NIECZYNNY- termin udostępnienia nieznany.

 Zwiedzanie i foto – 9:50 -12:01. Po zakończeniu zwiedzaniu parku zwiedzamy wieżę poza pałacem.Wieża zarośnięta drzewami I brak widoków. Robimy  foto do 12:20. Wyjeżdżamy stąd do Miedzianki- mama Piotrka pokazuje nam budynek zaprojektowany przez jej znajomych. Potem Powrót – Karpnik- Strużnica- Gruszków – Wojków -zatrzymujemy się przy źródełku Jola – wysiadamy przed skrzyżowaniem z Jeleniogórską.

Poniższy opis z pl.Wikipedia.com

Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Raszowie – rzymskokatolicki kościół filialny parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pisarzowicach mieszczący się w Raszowie w diecezji legnickiej.

Położenie   Wieś łańcuchowa w dolinie Obniżenia Kamiennej Góry oraz częściowo na zboczach Wielkiej Kopy, w Rudawach Janowickich nad Bystrkiem. Początki nie są dokładnie znane, jednak już pod koniec XIII wieku był osadą- posiadłością rycerską, posiadającą własny kościół. Od wieku XVI wieś należała do rodziny Schaffgotschów, którzy założyli tu jedną ze swoich siedzib, a przy kościele wznieśli kaplicę – nekropolię dla kamiennogórskiej linii rodu.

Historia   Obecny kościół gotycki wzniesiony został w 2. poł. XV wieku (pierwotny wzmiankowany w 1305 r.). Jest jednym z cenniejszych zespołów budowli zabytkowych w okolicach Kamiennej Góry. Z tego okresu pochodzą m.in. kamienne portale i detale sklepień. Świątynia jest orientowana, jednonawowa, czteroprzęsłowa, sklepiona krzyżowo, z wieżą na planie zbliżonym do kwadratu, zlokalizowaną osiowo w stosunku do nawy, po stronie zachodniej[2]. Zwieńczenie wieży stanowi oszalowana deskami makowica z charakterystycznym XIX-wiecznym iglicowym hełmem. W pierwszej połowie XVI wieku równolegle do nawy dobudowano od strony południowej dwuprzęsłową, dorównującą jej wysokości kaplicę grobową, krytą dachem o układzie poprzecznym, przez co bryła kościoła stała się asymetryczna. Dopełniają tego wydzielone mniejsze części: kruchta – od południa i zakrystia – strona północna. W elewacjach okna przesklepione odcinkowo, rozglifione, gotyckie i barokowe kraty z XV i XVIII w. Cennymi detalami architektonicznymi są dwa portale z piaskowca. Jeden z nich jest późnogotycki, ostro- łukowy, obramowany profilem uskokowym w połowie XVII stulecia. Drugi z 1. połowy XVI, renesansowy, zwieńczony półkolistym gzymsem posiada ślady inskrypcji[3]. Znaczniejsze przebudowy obiektu nastąpiły w XVIII i XIX wiekach, a także w latach dwudziestych XX wieku.

Po 1945 remontowano go m.in. w latach pięćdziesiątych oraz siedemdziesiątych. Ten ostatni polegał głównie na: wymianie pokrycia dachowego – dachy w miejsce gontu i łupka pokryto blachą stalową ocynkowaną; renowacji tynków, rozbiórce i wymianie posadzki, wykonaniu opaski betonowej na zewnątrz. Fundamenty oraz mury budynku zbudowane zostały z nieregularnego kamienia polnego, uzupełnianego w narożach, ościeżach otworów okiennych i drzwiowych, zwieńczeniach szczytów cegłą ceramiczną. Otwory okienne sklepione odcinkowo, szeroko glifione, zachowały w większości kraty barokowe; w zakrystii także jedna gotycka. W oknie prezbiterium zachował się częściowo witraż barokowy z 2 połowy XVIII wieku.

Najcenniejszym fragmentem kościoła jest Mauzoleum rodziny Schaffgotschów z Grodztwa. Znajduje się tu jeden z najliczniejszych i najwartościowszych zespołów sepulkralnych na Dolnym Śląsku. W centrum kaplicy stoją dwie kamienne, piaskowcowe tumby grobowe: Hansa I Schaffgotscha (zm. 1565) i jego żony Salomei z domu von Nimtsch (zm. 1657) oraz Hansa II Schaffgotscha zm. (1572) i żony Margarethy z domu von Hochberg (zm. 1574). Oba sarkofagi posiadają bogaty wystrój rzeźbiarski płyt i skrzyń. Wzdłuż dolnych partii ścian wokół kaplicy umieszczonych zostało 6 płyt nagrobnych z XVI – XVII w., w tym jedna hr. von Tschierna, z bogatym kartuszem herbowym, oraz 11 renesansowych płyt – epitafiów z lat 1590–1621, różnej wielkości i różnym stopniu opracowania detalu. Do cenniejszych detali należą też dwa portale kamienne; jeden późnogotycki, ostrołukowy, z obramieniem uskokowym (wewnątrz kościoła); drugi – renesansowy, posiada w nadprożu o formie gzymsu z piaskowca inskrypcję: „PAX SIT INTRANTI SALVS EXEVNTIBVS”. Z wyposażenia wnętrza zwracają uwagę drewniane: barokowy XVII/XVIII w. ołtarz, figura Matki Boskiej z XVIII w., manierystyczna ambona z l poł. XVII w. oraz w dużej partii – późnorenesansowa empora, o zniekształconym dziś układzie i wielkości.

Do Raszowa dojechaliśmy samochodem